تفاوت‌های تیم‌ملی از تهران تا دوحه!
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛کارلوس کی‌روش و تیمش که در بازی رفت توانستند بعد از دقیقه 90 با دو گل و به لطف اشتباه گلر فرانسوی الاصل قطر این تیم را شکست دهند،کاری دشوار در پیش دارند. بازی رفت برای ایران غیر از حضور 100 هزار هوادار ،نکاتی داشت که دیگر برای ما تکرار نمی شود. آن بازی به نوعی پایان عصر آندو تیموریان در تیم ملی بود. آندو آن روز بهترین یار زمین بود. ولی بعد از همان بازی انگار خودش می دانست عصرش سر رسیده است که با بغضی می گفت:«14 سال شد،خیلی خسته ام!»
این بار اشکان دژاگه کاپیتان دوم تیم را هم نداریم . کارلوس علاقه خاصی داشت تا اشکان کاپیتان تیمش بعد از نکونام باشد اما با این شرایط باید بازوبند را به سید جلال بسپارد. او تقریبا باقی تیمش را دست نمی زند. امید ابراهیمی شانسش برای بازی بیشتر از حاج صفی است و طارمی که چند روز قبل با پرسپولیس در دوحه بازی کرده است روی نیمکت می نشیند.
کارلوس که بازی پرسپولیس و الریان را دیده همچنان فشار اصلی تیمش را روی مهار تا به تا می گذارد . او باز بازی را می بندد تا بتواند مسابقه را با نتیجه دلخواهش به پایان ببرد. کارلوس که در دور برگشت ،تغییرات در تیمش را بیش از قبل کرده است،می خواهد اقلا یک امتیاز دیگر از این بازی در سبدش داشته باشد پس برایش ریسک کردن اصلا در اولویت نیست. او به عکس تیم برانکو آنقدر بی احتیاط حمله نمی کند. او صبر می کند تا با صبوری به خواسته اش برسد.
