زندگی ادامه دارد، تلاش ادامه دارد

سال 1394 به پایان می رسد اما زندگی ادامه دارد، تلاش ادامه دارد و سالها، نقطه هایی از خط زندگی با رنگ هایی، گاه روشن، گاه تاریک و با خاطره هایی، گاه دل انگیز و گاه تاثر برانگیز تکرار می شوند، اما زندگی ادامه دارد، تلاش ادامه دارد.

پایان یک سال دیگر و آغاز یک سال دیگر، گل یخ، شکوفه بادام، سپیدی برف، سبزی سبزه و اسفند، هیجان پایان و فروردین، التهاب آغاز اما زندگی ادامه دارد، تلاش ادامه دارد.

خط سیر زندگی بشری نه با پیشگویی هایی از جنس کلام «نوسترآداموس»  از حرکت باز می ایستد و نه ضرباهنگ آن با افسون تقویم «مایاها» به سکون خواهد گرایید و زندگی ادامه دارد و تلاش ادامه دارد.

و ماییم ایستاده بر کرانه های بیکران جهان هستی و زندگی که در لحظه لحظه آن جاری و در ذره ذره آن ساری است  و زندگی ادامه دارد، تلاش ادامه دارد.

ماییم که به این تداوم معنا می بخشیم و ماییم که ترجمان تلاش بشری برای تحقق کمالات انسانی هستیم. ناگزیریم و ناگریزیم که زندگی کنیم و تلاش کنیم و زندگی ادامه دارد و تلاش ادامه دارد.

و ماییم ایستاده بر گذرگاه زمان؛ جایی که زمان هیچ گاه از حرکت باز نمی ایستد، جایی که تیک تاک ساعت تاریخ را بازایستادنی در کار نیست، جایی که زمان در چمبره «گذر خود، به خود» می پیچد و با پیچش آن همه چیز به حرکت درمی آید  و زندگی ادامه دارد، تلاش ادامه دارد.

و ماییم ایستاده به تماشای تاریخ؛ تاریخی که از جغرافیا جدا نیست و آن زمانی که در دل تاریخ جاری است و آن مکانی که در دل جغرافیا ساری است. جایی همدیگر را ملاقات می کنند  و شکوه زندگی را با همه خوبی ها و بدهی ها، تلخی ها و شیرینی ها، شادی ها و غم ها، به تماشای ما می نهند و زندگی ادامه دارد و تلاش ادامه دارد.

و ماییم ایستاده بر عرشه کشتی زندگی، با نگاه هایی حیران به افق، و افق با رنگ هایی از سرخ، زرد، طلایی و اخرایی ممزوج شده با رنگ هایی از آبی، سبز و نقره آبی و این ترکیب رنگ هاست که ما را به آن سوی افق رهنمون می شود؛ و احساس نامحسوس کوچ به ما می بخشد   به جایی که برای ما ناپیداست، ولی آن را پیدا خواهیم کرد و زندگی ادامه دارد، تلاش ادامه دارد.

و ماییم ایستاده به تماشای تناقض نماهای هستی؛ بالا، پایین، روز، شب، تند، آهسته، رفت، آمد، تیره، روشن، مرگ، زندگی و هزاران تناقض نمای دیگر. اما یک بار دیگر به آنها بنگریم، چیزی فراسوی این تناقض نماهای تاریخی و تکرار شدنی پیداست. آنها تناقض نما نیستند.

آنها «فلسفه» حیاتند و زندگی از میان آنها می روید، همان طور که گل، از غنچه بسته می شکفد و همان طور که پرواز از تخم مسدود پرنده آغاز می شود و همان طور که آب از دل سنگ، به بیرون می تراود و همان طور که «سبز» بهار از «سپید» زمستان رستن می کند و زندگی ادامه دارد، تلاش ادامه دارد.

و ماییم ایستاده و حیران بر چرخش چرخ های چرخان تاریخ. ماییم که باید متناسب با این  چرخش هدفمند باید بچرخیم و از آن عقب نمانیم و لحظه ای سکون در این زمانه پرنوسان، پرغلیان و پرهیجان، معنایش چیزی جز فروپاشی نیست، زیرا زندگی ادامه دارد، تلاش ادامه دارد.

و ماییم ایستاده و استوار و ماییم که ایمان مندیم، نه شهاب سنگ های سرگردان دنیاهای بیکران و نه زمین سنگ های غلطان بس گران، نه افسانه های خاموش دیرین، نه اسطوره های روشن شیرین، نه بالا و پایین های حقیقی و نه پایین و بالاهای مصنوعی، نه آدمک های کوچک و بزرگ دست ساخته و نه اندیشه های مبهم بر ساخته... هیچ کدام، هیچ یک، هیچ زمان، ما را از راه خود دور نخواهد کرد.

و راه با ماست، زیرا ماییم که راه را می سازیم و به پیش می رویم و زندگی ادامه دارد، تلاش ادامه دارد...