تصاویر/ عملیات نی نواز هاملین
با احتمال شروع جنگ آلمان نازی علیه بریتانیا در هر لحظه و ترس از اینکه بمباران شهر‌های این کشور توسط آلمان کشته‌های زیادی بر جای بگذارد، نقشهای برای تخلیه ۱.۵ میلیون مادر و کودک از شهر‌های بزرگ این کشور ارائه شد. طی ۳ روز از ۱ سپتامبر سال ۱۹۳۹ – زمانیکه هیتلر به لهستان حمله کرد و پیش از آنکه بریتانیا جنگ علیه آلمان نازی را اعلام کند – ۱.۵ میلیون کودک و مادر با نوزادان شیرخوار و سایر افراد آسیب‌پذیر از مناطقی که در تیر‌رس نیروی هوایی آلمان بود تخلیه شدند.
رویداد۲۴ اسناد تازه منتشر شده نشان می‌دهد، ۸۰ سال قبل که بریتانیا خود را برای جنگ با هیتلر آماده می‌کرد؛ ۱.۵ میلیون مادر و کودک فقط طی ۳ روز از شهر‌های این کشور تخیله شدند.
با احتمال شروع جنگ آلمان نازی علیه بریتانیا در هر لحظه و ترس از اینکه بمباران شهر‌های این کشور توسط آلمان کشته‌های زیادی بر جای بگذارد، نقشهای برای تخلیه ۱.۵ میلیون مادر و کودک از شهر‌های بزرگ این کشور ارائه شد.
طی ۳ روز از ۱ سپتامبر سال ۱۹۳۹ – زمانیکه هیتلر به لهستان حمله کرد و پیش از آنکه بریتانیا جنگ علیه آلمان نازی را اعلام کند – ۱.۵ میلیون کودک و مادر با نوزادان شیرخوار و سایر افراد آسیب‌پذیر از مناطقی که در تیر‌رس نیروی هوایی آلمان بود تخلیه شدند.
این عملیات تحت عنوان «نی‌نوازِ هامِلین» - طرح تخلیه دولتی – توسط وزارت بهداشت با همکاری نزدیک با شورا‌های محلی، معلمان، کارمندان راه آهن و خدمات داوطلبانه سلطنتی انجام شد. سازمان خدمات داوطلبانه سلطنتی یک سازمان زنانه بود که یکسال پیش از آغاز جنگ جهانی دوم و زمانی که بریتانیا خودش را برای جنگ آماده می‌کرد، شکل گرفت.
بیش از ۱ میلیون زن در طی جنگ جهانی دوم به این سازمان پیوستند. این سازمان به لطف تلاش‌های خستگی‌ناپذیر «زنان سبز‌پوش» - نامی که آنها به آن شناخته شده بودند – یکی از نقشهای محوری را در بردن جنگ ایفا کرد.
با احتمال شروع جنگ آلمان نازی علیه بریتانیا در هر لحظه و ترس از اینکه بمباران شهر‌های این کشور توسط آلمان کشته‌های زیادی بر جای بگذارد، نقشهای برای تخلیه ۱.۵ میلیون مادر و کودک از شهر‌های بزرگ این کشور ارائه شد.
طی ۳ روز از ۱ سپتامبر سال ۱۹۳۹ – زمانیکه هیتلر به لهستان حمله کرد و پیش از آنکه بریتانیا جنگ علیه آلمان نازی را اعلام کند – ۱.۵ میلیون کودک و مادر با نوزادان شیرخوار و سایر افراد آسیب‌پذیر از مناطقی که در تیر‌رس نیروی هوایی آلمان بود تخلیه شدند.
این عملیات تحت عنوان «نی‌نوازِ هامِلین» - طرح تخلیه دولتی – توسط وزارت بهداشت با همکاری نزدیک با شورا‌های محلی، معلمان، کارمندان راه آهن و خدمات داوطلبانه سلطنتی انجام شد. سازمان خدمات داوطلبانه سلطنتی یک سازمان زنانه بود که یکسال پیش از آغاز جنگ جهانی دوم و زمانی که بریتانیا خودش را برای جنگ آماده می‌کرد، شکل گرفت.
بیش از ۱ میلیون زن در طی جنگ جهانی دوم به این سازمان پیوستند. این سازمان به لطف تلاش‌های خستگی‌ناپذیر «زنان سبز‌پوش» - نامی که آنها به آن شناخته شده بودند – یکی از نقشهای محوری را در بردن جنگ ایفا کرد.
تخلیه شهر‌های بزرگ عملی داوطلبانه بود، اما ترس از بمباران، بسته‌شدن مدارس شهری و انتقال سازماند‌هی‌شدۀ گروه‌های مدرسه کمک کرد تا خانواده‌ها برای دور کردن فرزندانشان ترغیب شوند.
سازمان خدمات سلطنتی این افرادِ خسته را در ایستگاه‌های قطار ملاقات می‌کردند، مراکز استقبال را اداره می‌کردند و برای آنها غذا و لباس تهیه می‌کردند.
زندگی در مناطق روستانی تجربه‌ای سخت برای خانواده‌های میزبان و تخلیه‌شدگان بود. بسیاری از میزبانان مجبور بودند برای کودکان لباس تهیه کنند. بسیاری از افراد تا پیش از این واقعه حیوانات مزرعه و فقر را ندیده بودند؛ در این میان مزرعه‌داران افرادی را می‌پذیرفتند که قوی باشند و بتوانند در مزرعه کار کنند.
بسیاری از خانه‌دار‌ها به فراریان اجازه استفاده از ظروف پخت و پز و شستشو را نمی‌دادند و آنها را صبح‌ها پشت در می‌گذاشتند و می‌گفتند تا عصر به خانه باز نگردند. یکی از گزارش‌ها در سپتامبر سال ۱۹۳۹ اعلام کرد افراد ساکن ولز شمالی توسط خانواده‌هایی که از لیورپول وارد این منطقه شده بودند، مورد بدرفتاری قرار گرفته‌اند.
این گزارش می‌گوید: «زنان کثیف، شپش‌زده و در مواردی بیمار بودند، آنها بدرفتاری می‌کردند و نمی‌خواستند از دوستانشان جدا شوند، همگی بی‌اخلاق و بی‌ادب بودند.»
«کودکان شپش‌زده بودند، اما حمام کربولیک اسید شگفت‌انگیز عمل کرد. برخی از کودکان و زنان بددهنی و نحسی می‌کنند. آنها می‌گویند: "دولت برای تمام کار‌هایی که شما برای ما می‌کنید به شما پول می‌دهد"، و وقتی میزبان خودش با هزینه خودش برای کودکان لباس خریده و چنین چیزی را می‌شنود، اعتراض می‌کند.»
در یکی دیگر از گزارش‌ها که در ژانویه سال ۱۹۴۰ نوشته شده است، به این نکات اشاره شده است: «یک چیز خیلی روشن است، اینکه کودکانی که از لندن تخلیه شدند، از همه لحاظ از بودن در این مکان‌ها منفعت می‌برند. برخی که در لندن بسیار دردسرساز بودند، اینجا و بعد از ترک خانه‌هایشان بسیار تغییر کرده‌ند.»
در یکی دیگر از گزارش‌ها که از لینکلنشایر است، نویسنده درخواست تأسیس مراکز نگهداری کودکان تخلیه‌شده را می‌دهد با این استدلال که «زنان [شهری]به نظافت خانه‌های روستایی عادت ندارند و این امر بین میزبان و مهمان کشمکش ایجاد می‌کند. اگر مادران همراه فرزندانشان نیامده بودند و امکان نگهداری کودکان در مراکز دولتی وجود داشت، بسیار بهتر بود.»
چند هفته بعد از شروع جنگ-بعد از آنکه عملیات پیش‌بینی‌شده بمباران شهر‌ها توسط آلمان محقق نشد-مادران و کودکان به خانواده‌های خود ملحق شدند. تا آغاز سال ۱۹۴۰ در حدود ۸۰ درصد از افراد به خانه‌های خود بازگشته بودند. اما در تابستان همان سال، بعد از آنکه هیتلر به فرانسه حمله کرد، موج جدیدی از تخلیه‌ها آغاز شد.
تخلیه‌های بیشتر در ژوئن ۱۹۴۴ و بعد از آنکه آلمان سلاح‌های-وی (انتقامی) را علیه بریتانیا استعمال کرد، رخ داد.
برای بزرگداشت هشتادمین سالگرد شروع جنگ جهانی دوم، سازمان خدمات داوطلبانه سلطنتی آرشیو عکس‌های خود را برای نخستین بار منتشر کرده است:
دانش‌آموزان محلی از دانش‌آموزان شهری که خانه‌های خود را تخلیه کرده‌اند با گل استقبال می‌کنند، ۳ سپتامبر، ۱۹۳۹.
دو جوان شهری به آمِرشام در باکینگهامشایر وارد می‌شوند. جایی که قرار است مهمان باشند، ۱ سپتامبر سال ۱۹۳۹.
۱۴ آگوست سال ۱۹۴۱ ایستگاه راه آهن لندن
۳ سپتامبر سال ۱۹۳۹، جمعیت در انتظار تخلیه شهر.
عملیات نی‌نواز هاملین که طرحی دولتی برای تخلیه شهر‌ها بود با همکاری وزارت بهداشت، معلمان، کارمندان راه آهن و داوطلبان زن انجام گرفت.
سه کودک از جمعیت تخلیه‌شدۀ شهر به همراه چمدان‌هایشان منتظرند سفر خود را به خارج از شهر آغاز کنند، ۲۶ اکتبر، ۱۹۴۰.
تخلیه‌شدگان جوان در جنگ جهانی دوم از لندن به سمت مناطق امن در روستا‌ها می‌روند، ۱ سپتامبر ۱۹۳۹.
