خطبه‌های نمازجمعه؛ دور از دغدغه‌های مردم، بی اعتنا به بحران‌های اقتصادی و اجتماعی

رویداد۲۴ اندکی تأمل، تنها در یکی از دیدار‌های ائمه جمعه با رهبر معظم انقلاب وجود فاصله میان آنچه در برخی خطبه‌های جمعه کنونی هست و آنچه باید باشد را به نمایش می‌گذارد.

ایشان در بخشی از سخنرانی خود در دیدار سال ۱۳۹۸ با ائمه جمعه می‌گویند: «این مجموعه‌ی گسترده، توانایی نهادینه کردن عالی‌ترین و دشوارترین گفتمان‌ها در موضوعات اصلی و ضروری کشور را دارد که این، از ویژگی‌های برجسته‌ی نماز جمعه است.»

مدت زمانی است که پرداختن به امور مربوط به بانوان بیش از پیش در سخنان ائمه جمعه جای گرفته است؛ این امر از چند بعد از جمله مواردی که در ادامه می‌آید قابل بررسی است: نخست آنکه هدف از طرح این مطلب چیست و آیا روند فعلی منجر به رسیدن به هدف مطلوب خطبای محترم خواهد شد؟! دیگر آنکه، آیا به واقع این امر در حال حاضر از موضوعات اصلی و ضروری کشور محسوب می‌شود؟! و اگر مصداقی‌تر بپرسیم، مواردی همچون سوارکاری و دوچرخه سواری که اخیرا برخی ائمه جمعه دائما بدان‌ها اشاره می‌کنند، مبتلا به چند درصد از افراد جامعه است؟

بیشتر بخوانید: علم‌الهدی: صدای بلند زنان و حرکات هیجانی آنها در ورزشگاه، مردان را تحریک می‌کند

امور مربوط به بانوان، به ویژه رعایت حجاب و عفاف، از مسائل مهم جامعه محسوب می‌شود، اما چگونگی نگاه به آن اهمیت بسیار بالایی دارد، که می‌تواند سمت و سوی طرح مسایل توسط ائمه جمعه را به صورت بنیادین تغییر دهد.

زمانی که صحبت از حجاب بانوان می‌شود می‌توان همچون رهبر انقلاب اندیشید که در بخشی از سخنرانی مشهورشان می‌گویند: «.. او یک نقصی دارد. مگر من نقص ندارم؟ نقص او ظاهر است، نقص‌های این حقیر باطن است؛ نمی‌بینند. «گفتا شیخا هر آنچه گوئی هستم / آیا تو چنان که مینمائی هستی؟». ما هم یک نقص داریم، او هم یک نقص دارد. با این نگاه و با این روحیه برخورد کنید. البته انسان نهی از منکر هم میکند؛ نهی از منکر با زبان خوش، نه با ایجاد نفرت.» تاکید رهبری بر نهی از منکر در خصوص حجاب بر به کارگیری زبان خوش و بدون ایجاد نفرت است، حال آنکه میبینیم در تریبون نمازجمعه توسط برخی از ائمه جمعه تاکید می‌شود که «اظهار نفرت از خانم بدحجاب تکلیف الهی است»؟!

گمان می‌رود رویه‌ای که برخی ائمه جمعه در پیش گرفته اند، نه تنها منجر به ترویج حجاب نخواهد شد، بلکه هفته به هفته فاصله بیشتر از دین و نظام اسلامی را به ارمغان خواهد آورد، و موجب ناامیدی بیشتر جوانان خواهد بود؛ و این امر بر خلاف اشاره رهبر انقلاب در همان دیدارشان با ائمه جمعه است که تاکید کردند: «برخی‌ها در مدارس، دانشگاه‌ها و حتی در محیط‌های کسب‌وکار، به‌گونه‌ای صحبت میکنند که جوان از آینده ناامید میشود. ناامید کردن جوان یعنی گرفتن فرصت و قدرت عنصر جوان از کشور و جامعه‌ی اسلامی و این خود یک منکر است.»

ایشان در بخش دیگری از سخنانشان با تأکید بر «ضرورت غنی‌سازی خطبه‌های نماز جمعه» گفتند: «خطبه‌ها باید پُرمغز، آموزنده، راه‌گشا و حاوی پاسخ به سؤالات مختلف مردم بویژه جوانان باشد.» سوالی که اینجا از ائمه جمعه مطرح می‌شود، این است آیا نمی‌توان به جای حذف زنان و ایجاد محدودیت‌های روزافزون برای بانوان به دنبال راهگشایی، ایجاد امید و انگیزه برای آنان بود؟!

آیا بهتر نیست هدف و مسیر خود را تغییر داده و نیاز بانوان جامعه را با فراهم کردن شرایط بهتر مرتفع کرد؟! چرا برخی به جای تسهیل تفریح و ورزش و پرداختن بیشتر به سلامت جسمی و روحی بانوان به دنبال راحت‌ترین روش یعنی «حذف» هستند؟!

بهتر نیست به جای درخواست ممنوعیت قانونی دوچرخه سواری، ایجاد فضا‌های مناسب برای بانوان، طراحی پوشش مناسب برای آنان و راهکار‌های دیگری که مطمئنا با اندکی تفکر و بهره مندی از متخصصین امر قابل دستیابی خواهد بود، مطالبه شود؟!

مورد دیگری که به شدت مورد غفلت واقع شده و موجب نارضایتی مردم است، عدم توجه کافی ائمه جمعه به مسائل روزمره و دغدغه‌های اقتصادی و اجتماعی مردم و دقت در علل واقعی آنهاست. در دوره‌ای که بخش زیادی از مردم مطابق با آمار‌ها زیر خط فقر قرار دارند، انتظار مردم پیگیری مسائل اقتصادی و ارائه راهکار‌های عملی در این خصوص است، و اگر این امر برای همه ائمه جمعه مقدور نیست، حداقل درخواست مردم قرار گرفتن ایشان در کنار ملت است.