آقای ایزدی سرباز وطن را به سرباز حکومت و اسلام را به حجاب تقلیل ندهید | دوره جنگهای قرن هفدهمی تمام شده
رویداد۲۴| فواد ایزدی، تحلیلگر اصولگرا در ویدیویی که اخیر منتشر شده در دفاع از قانون حجاب میگوید: یک سری جوان مذهبی داریم که اگر برای کشور مشکل ایجاد شود، باید بروند جلوی تیر؛ چون حکومت را از خودشان میدانند. او میگوید: اینها اگر احساس کنند حکومت دیگر خیلی اسلامی نیست، برای چه باید بروند جلوی تیر؟
این سخنان ایزدی با واکنشها و انتقادات بسیاری همراه بوده است. روزنامه هممیهن نیز در سرمقاله امروز خود به همین موضوع پرداخته و ایرادات این طرز تفکر را به این شرح بیان میکند: «اولین ایراد این است که این رویکرد سرباز را نه سرباز مردم و کشور بلکه سرباز خود و حکومت میداند و این بزرگترین ضربه به امنیتملی است.... دومین ایراد و عجیبتر اینکه، اسلامی بودن را تقلیل دادهاند به حجاب؛ درحالیکه در سراسر قرآن و سیره پیامبر و امامان، ویژگیهای مطلوب ذکرشده برای یک جامعه اسلامی چیزهای دیگری است.... سومین ایراد و مهمتر اینکه، تمامی شاخصهای موجود و شواهد نشان میدهد که گرایش دینی به دلیل همین رفتارها در حال افول است و نسبت به دو دهه پیش افت زیادی کرده است.»
این روزنامه اصلاحطلب در ادامه نوشته: «ملک مشاع ۸۵میلیون نفر است. قرار نیست سرنوشت آن را به یک برداشت محدود و نادرست گره زد. اگر چنین است، پس چرا سربازی اجباری را حذف نمیکنید؟ چرا همچنان همه جوانان باید به خدمت سربازی بروند؟ آیا غیرمعتقدین به این برداشت را از رزم و سربازی معاف میکنید؟ آیا این حرف بهمعنای توصیه به جوانان و سربازان و شهروندان نیست که از جنگ فرار کنید، جنگ برای دفاع از میهن نیست، بلکه جنگ اعتقادی برای حیات گروهی اندک است؟»
سرمقالهنویس هممیهن همچنین نوشته: «جنگ بعدی (اگر خدایناکرده رخ دهد) بیش از اینکه در سنگرهای خط مقدم باشد، پشت کیبوردهای کامپیوتر است که از هزاران کیلومتر آن سوی کشور شلیک میکنند. بنابراین، ماجرا قدری متفاوت شده است؛ ولی هنوز عدهای در حالوهوای جنگهای قرن هفدهمی هستند و جالب اینکه با چنین سطح فهمی از مقولات جنگ و سیاست، مدام بهعنوان استراتژیست و نظریهپرداز سیاستخارجی و روابط بینالملل در تلویزیون و رسانههای رسمی دعوت میشوند و اظهار فَضل میکنند.»
این روزنامه اصلاحطلب در پایان توصیه میکند که از تحولات سوریه درس گرفته شود و نوشته: «سوریه به همین دلیل به چنین سرنوشتی دچار شد که اتکای ارتش آن به جمعی و عدهای معدود منحصر شد و دریای بیکران مردم به حاشیه رانده شدند که اگر چنین نبود، از ابتدا هم با بحران مواجه نمیشد که کار به چنین مرحلهای برسد.»