افکار عمومی خواستار تداوم دولت روحانی است

رویداد۲۴ - غلامرضا ظریفیان، فعال سیاسی اصلاح طلب در مورد رویکرد جامعه به نفی تندروی، گفت: «جامعه به این درک و بلوغ رسید که بیش از اینکه به شعارها توجه کند، مجریان را نیز مورد ارزیابی قرار دهد و این موضوع موجب شد که نتایج انتخابات 24 خرداد 92 به دست آمد.»

سه سال ریاست جمهوری حسن روحانی را می توان از رویکردهای مختلف مورد بررسی قرار داد؛ می توان کارنامه سه ساله دولت در حوزه های مختلف را واکاوی کرد و حتی هزار باره به بررسی نتایج برجام نشست.

یکی از بحث هایی که در فاصله یک سال تا پایان عمر دولت یازدهم مطرح می شود، بحث اقبال عمومی به دولت و پایگاه اجتماعی شخص روحانی است.

جامعه ایران پس از تجربه 8 سال افراط گرایی در راس قوه مجریه و مقننه کشور، در انتخابات 24 خرداد 92 اعلام کرد که از این پس علاقه ای به تندروی ندارد و البته انتخابات مجلس دهم نیز شاهدی بر تداوم این امر بود.  

غلامرضا ظریفیان، عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه ها در گفت و گو با رویداد۲۴ در مورد رویکرد جامعه به نفی تندروی، گفت: «جامعه به این درک و بلوغ رسید که بیش از اینکه به شعارها توجه کند، مجریان را نیز مورد ارزیابی قرار دهد و این موضوع موجب شد که نتایج انتخابات 24 خرداد 92 به دست آمد.»  

ظریفیان در مورد رویکرد عمومی و اجتماعی به دولت روحانی گفت: «به نظر می رسد که موقعیت شخص روحانی از گذشته محکم تر است ولی کابینه برای اینکه توان همراهی با شخص وی را داشته باشد، باید گام هایی را بردارد تا بدین ترتیب افکار عمومی را بیشتر با خود همراه کند. افکار عمومی از این دولت نوعی احساس آرامش، تدبیر، فقدان هیجان زدگی و فقدان چالش های غیرمتعارف را هم در حوزه بین المللی و هم در داخل، دریافت می کند اما به هر حال جامعه ما با مشکلاتی روبرو است که بخشی از آنها اقتصادی و بخشی اجتماعی است و انتظار می رود که دولت منسجم تر به این بخش ها بپردازد. اگر دولت در یک سال آتی به این موارد نیز اهتمام ورزد، افکار عمومی تداوم این دولت را در صحنه انتخابات آینده طلب خواهد کرد.»

این فعال سیاسی اصلاح طلب در مورد رای منفی جامعه به افراطی گرایی در 24 خرداد 92 گفت: «جامعه پیش از این نیز طرفدار افراط گرایی نبوده و اگر از برخی شعارهای دولت قبل استقبال کرد، بحث افراطی بود که در شکاف اقتصادی و طبقاتی جامعه شکل گرفته بود و دولت قبل شعارهای خود مبنی بر بحث عدالت اجتماعی، آوردن پول نفت سر سفره های مردم و شخصی از جنس مردم را با تکیه بر این موضوع مطرح کرد. بنابراین، ذات این مفاهیم افراطی نیست و جامعه ما همواره به عدالت و توزیع عادلانه ثروت و قدرت پاسخ مثبت داده است. تصور جامعه این بود که این شعارها ممکن است از سوی دولت قبل محقق شود اما در عمل آنچه که رخ داد این بود که به جای افزایش همبستگی اجتماعی در جامعه، نوعی واگرایی در آن ایجاد شد و اعتماد اجتماعی جای خود را به عدم اعتماد داد. همچنین بر خلاف این شعارها، توزیع منابع ثروت به درستی انجام نشد شاهد فاصله های کلان طبقاتی بودیم.»

وی ادامه داد: «این موضوع نشان داد که جامعه باید دقیق تر به انتخاب بازیگران عرصه سیاست توجه کند، چرا که تمام کسانی که مورد انتخاب مستقیم مردم قرار می گیرند، مسلما چنین شعارهایی می دهند، اما جامعه به این درک و بلوغ رسید که بیش از اینکه به شعارها توجه کند، مجریان را نیز مورد ارزیابی قرار دهد و این موضوع موجب شد که نتایج انتخابات 24 خرداد 92 به دست آمد. بنابراین، جامعه به این بلوغ رسیده که از این پس اسیر شعارها نشود و افراد پشت این شعارها را نیز مورد واکاوی عمیق قرار دهد.» 

ظریفیان در مورد وعده ها و شعارهای روحانی در کارزار انتخاباتی 92 از جمله رفع حصر که محقق نشد، گفت: «به یاد نمی آورم که روحانی تصریح کرده باشد که شخصا چنین اقدامی خواهد کرد، چرا که بواسطه سال ها خدمت در نظام، با روند تصمیم گیری در این نظام آشنایی کامل دارد. طبیعی است که مساله رفع حصر، مساله قوه مجریه نیست بلکه این قوه می تواند با رایزنی، گفت و گو و مصلحت اندیشی روی این روند تاثیرگذار باشد اما بحث این موضوع فراتر از یک قوه خاص است. بنابراین، بعید است که جامعه در شکل کلان آن و نه حزبی، این انتظار بیش از حد را در مورد موضوعی که کاملا در اختیار قوه مجریه نیست، از دولت داشته باشد.» 

این چهره اصلاح طلب ادامه داد: «ممکن است دولت بنابر مصالحی، اقدامات انجام شده خود در این حوزه را توضیح ندهد ولی به نظر می رسد از بخش هایی از بحث های مطرح شده از سوی روحانی و اعضای کابینه، در این مورد وارد تلاش ها، گفت و گوها، همنظری ها و مصلحت اندیشی هایی شده اند ولی طبیعی است که جامعه نیز عدم ورود قوه مجریه به امری که به طور مستقیم با اختیارات آن پیوند نمی خورد را درک می کند. به هر ترتیب، انتظار اینکه دولت حل کننده این موضوع باشد، خیلی انتظار درستی نیست.»

وی در مورد تاثیرات این موضوع افزود: «به نظر نمی رسد این امر تاثیر منفی مستقیم بر پایگاه اجتماعی روحانی داشته باشد. به هر حال دولت در این دوره و خصوصا شخص روحانی نشان داده که در این امور بی توجه و بی تفاوت نیست، اما به هر حال اختیارات او نیز ظرفیت ها و محدودیت های خاص خود را دارد.»

غلامرضا ظریفیان اقبال عمومی به روحانی در انتخابات  96 گفت: «قضاوت در این مورد خیلی زود است چرا که یک بخش از هر انتخابات، بسترسازی و تخمین است و بخش دیگر تصمیماتی است که در لحظه ها گرفته می شود و به دنبال آن جامعه در فضایی قرار می گیرد که تصمیم به انتخاب می گیرد. به عنوان مثال در انتخابات مجلس دهم در 7 اسفند، تا قبل از انتخابات و با روند رد صلاحیت ها این انتظار می رفت که انتخابات با کم اقبالی جامعه روبرو شود، اما فضایی شکل گرفت که جامعه احساس کرد که باید وظیفه خود را با حضور جدی تر در سرنوشت سیاسی نشان دهد و حتی بخشی از جامعه عموما در انتخابات شرکت نمی کردند و حتی متعلق به جناح مورد رای خود نبودند، اما ایجاد احساس وجدان عمومی در جامعه ایجاد شد که منجر به آن شد که به این نگاه فکری بخصوص در تهران رای تعیین کننده دهند.» 

این فعال سیاسی اصلاح طلب در پایان افزود: «به نظر می رسد بخشی از این موضوع به نوع اتفاقات و کنش و واکنش های هنگامه مطرح شدن انتخابات بستگی دارد. در شرایط فعلی، تصور بنده بر این است که حتی اگر فردا انتخابات ریاست جمهوری، بدون تمهیدات برگزار شود، همچنان روحانی مورد اقبال جامعه قرار می گیرد چرا که جامعه انتظار دارد که برنامه های وی محقق شود، اما اینکه آیا میزان این اقبال بیش از سال 92 خواهد بود یا خیر، باید تحولات بعدی را رصد کرد و در آن زمان در مورد این موضوع اظهارنظر کرد.»