مورینیوی ایران، بدون عکس با شورت ورزشی!

رویداد۲۴ «آیا شخصی می‌تواند بدون این که رانندگی بلد باشد، تعمیرکار خوبی برای اتومبیل شود؟» وقتی که از قضای روزگار و از دست اتومبیل‌های با کیفیت وطنی!، سر از تعمیرگاهی در می‌آورم؛ همیشه این سوال را از تعمیرکاران اتومبیل می‌پرسم. پاسخ‌ها به سوالم تقریبا شبیه به هم است. کمی تامل و بعد سکوت و می‌گویند که ندیده اند و نشنیده اند. خود من هم تا حالا تعمیرکاری که نتواند پشت فرمان اتومبیلی بنشیند را ندیده ام.

اما در فوتبال مربیانی وجود دارند که پایشان هرگز به توپ نخورده، اما می‌توانند قواعد توپ گردانی در مستطیل سبز را به خوبی برای دیگران دیکته کنند.

نمونه جهانی و شهیر آن مورینیو است که از مترجمی شروع کرد و سر از قهرمانی اروپا با پورتو و سرمربی گری رئال و من یونایتد ... در آورد.

در ایران، فراز کمالوند از دسته مربیانی است که عکس با شرت ورزشی ندارد، اما از نوزده سالگی سرمربیگری را به صورت حرفه‌ای آغاز کرد تا برخی به او لقب مورینیوی ایران را بدهند.

پسر لاغر اندام خرم آبادی، مربیگری را از تیم جوانان و امید پاس شروع کرد و قهرمان امید‌های کشور شد. سپس طی ۱۸ سال بر نیمکت تیم‌های منحل شده‌ی استقلال اهواز، ابومسلم خراسان، شیرین فراز کرمانشاه، برق تهران، سرخپوشان دلوار افراز، صنایع اراک، تیم‌های معلق شده‌ی پاس همدان و پیام مشهد و تیم‌های تراکتورسازی، شهرداری و گسترش فولاد تبریز، صنعت نفت آبادان، گل ریحان البرز و آلومینیوم اراک نشسته است.

در تیم‌های ابومسلم و استقلال اهواز به عنوان دستیار فیروز کریمی در دو سال پیاپی به لیگ برتر صعود کرد. او در سال‌های ۸۵ و ۸۸ تیم‌های شیرین فراز کرمانشاه و تراکتورسازی را به جغرافیای لیگ برتر اضافه کرد. در سال ۹۰ هم شهرداری دیگر تیم تبریزی را به لیگ برتر رساند، اما کمیته انضباطی به دلیل اثبات تبانی رای به سقوط تیم شهرداری به لیگ دو و محرومیت دو ساله او از کلیه فعالیت‌های فوتبالی داد.

وقتی سرمربی تراکتور بود گفت: «اگر این تیم را قهرمان نکند، خودش را از تیرک دروازده ورزشگاه آزادی به دار می‌آویزد». شبیه ادعای اکبر میثاقیان که گفته بود اگر ابومسلم سقوط کند، از برج میلاد خودکشی می‌کند. البته میثاقیان مانع از سقوط ابومسلم شد، اما کمالوند نتوانست با تراکتور در آن سال به رتبه‌ای بهتر از پنجمی برسد.

او در سال‌های پایانی دهه ۷۰ به همراهی عادل فردوسی پور در ابرار ورزشی می‌نوشت و ژورنالیست ورزشی بود. سال ۸۸ که سال مناظره و افشاگری بود؟! وقتی که عادل فردوسی پور در برنامه نود نظرسنجی پرطرفدارترین تیم ایران را گذاشت و پرسپولیس در نظرسنجی پیامکی پیش افتاد، فراز کمالوند به عنوان سرمربی تراکتور پشت خط آمد و نظرسنجی را زیر سوال برد و گفت که با فردوسی پور همکار بوده و می‌داند که او یک پرسپولیسی متعصب است و به گونه‌ای برنامه ریزی کرده که در این برنامه پرسپولیس بیشترین رای را بیاورد.



او در فصل ورزشی گذشته در نیم فصل اول لیگ آزادگان، هدایت گل ریحان البرز را پذیرفت، اما در نهایت از این تیم اخراج شد. در نیم فصل دوم هم به تیم آلومینیویم اراک رفت، اما با این تیم هم به توفیقی نرسید.

حالا این مربی ۴۴ ساله در پانزدهمین ایستگاه، سکان تیم پارس جنوبی جم را بر دست گرفته است. تیمی نوپا از شهری کوچک در جنوب استان بوشهر.

تیم پارس سه سال قبل در اولین سال حضور در لیگ آزادگان با مهدی تارتار، ساز شگفتی را کوک کردند و قهرمان شدند تا به لیگ برتر صعود کند. زنبور‌های زرد جمی در لیگ برتر هم مسیر شگفتی را ادامه دادند و هفته‌ها صدر جدول را در اختیار داشتند تا هواداران این تیم رویای قهرمانی در لیگ برتر را در سر بپرورانند و خود را با تیم لاپیزیش آلمان مقایسه کنند.

تیم پارس در آخرین بازی نیم فصل اول لیگ هفدهم به پرسپولیس باخت و از صدر بر افتاد و دیگر هیچ گاه رنگ صدر را هم به چشمان خود ندید و در پایان به رده ششم رسید. عملکردی قابل قبول برای تیمی تازه صعود کرده.

آن‌ها در فصلی که گذشت عملکرد بدی از خود به جای گذاشتند و در ۱۴ بازی، نتیجه را به حریفان واگذار کردند و چه بسا اگر لیگ چند هفته بیشتر ادامه می‌یافت، به پرتگاه سقوط هم می‌رسیدند.

بعد از لیگ، تارتار از این تیم جدا شده، سرپرست تیم استعفا داده، محمد نوری، احمد گوهری، مجید علیاری و سعید محمدفرد هم این تیم را ترک کرده اند.

حالا فراز کمالوند و پارس جنوبی در لیگ نوزدهم به هم رسیده اند. آیا پارسی که در مشکلات مالی غرق است و فرازی که در دهه نود، به موفقیت خاصی نرسیده، می‌توانند با هم به فراز موفقیت برسند؟