پرداخت پول به مربیان خارجی، مشکل جدید فوتبال ایران
هتتریک در فسخهای یک طرفه!
پس از فسخ یک طرفه برانکو با پرسپولیس و ویلموتس با تیم ملی، استراماچونی سومین مربی خارجی است که در این چند ماه به خاطر مشکلات مالی تصمیم به فسخ قرارداد با تیمهای ایرانی میگیرد!
رویداد۲۴ داستان استراماچونی و استقلال هر روز پیچیدهتر از قبل میشود و امیدها برای بازگشت سرمربی ایتالیایی استقلال به کمترین حد خود رسیده است. پس از برانکو و مارک ویلموتس، حالا استراماچونی سومین مربی خارجی است که بر سر مسائلی مالی با ما به مشکل خورده و احتمالا او هم سرنوشتی شبیه به دو نفر دیگر پیدا کند. مشکل تحریمهای بانکی و عدم تصویب قانون FATF که پرداخت پول به خارج از ایران را با مشکل مواجه کرده از یک طرف و مشکلات مالی تیمهای ورزشی ما و عدم توانایی در تهیه ارز از طرف دیگر باعث شده چنین اتفاقاتی رخ دهد و مربیان خارجی که به فوتبال ما میآیند، با چنین وضعیتی مواجه میشوند.
در این بین اولین سوالی که به ذهن علاقهمندان به فوتبال میرسد این است که وقتی ما توانایی پرداخت دستمزد مربیان خارجی را نداریم، چرا این همه روی حضورشان تاکید میکنیم و تیمهای بزرگ پایتخت و تیم ملی ما حتما باید روی نیمکت سرمربی خارجی داشته باشند؟ به طور مثال اگر در رقابتهای مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ یک سرمربی ایرانی روی نیمکت تیم ملی حضور داشت عملکرد بدتری در مقایسه با ویلموتس از خود به جا میگذاشت؟ بدون تردید این گونه نبود و میشد از هزینهای هم که برای ویلموتس کردیم برای سرمایه گذاری در بحث سخت افزاری تیمهای ملی استفاده کنیم؛ چرا که مربیان خارجی قبل از هر چیز برای این که بتوانند اثرگذار باشند نیاز به امکانات کافی دارند. مشکلی که امسال در تیم استقلال هم وجود داشته و بارها باعث خشم سرمربی ایتالیایی این تیم شده است. استراماچونی که سابقه حضور در تیم بزرگی، چون اینترمیلان را دارد، بارها به دلیل کمبود امکانات در استقلال شاکی شده و علاوه بر مسائل مالی هرگز از امکانات باشگاه راضی نبوده است. پس وقتی فوتبال ما توانایی پرداخت پول و فراهم کردن امکانات مناسب را ندارد، چه اصراری به استخدام مربیان خارجی است؟ مربیانی که بسیاری از آنها هیچ تاثیر مثبتی روی فوتبال ما ندارند و تنها منابع مالی را هدر میدهند.
در این بین اولین سوالی که به ذهن علاقهمندان به فوتبال میرسد این است که وقتی ما توانایی پرداخت دستمزد مربیان خارجی را نداریم، چرا این همه روی حضورشان تاکید میکنیم و تیمهای بزرگ پایتخت و تیم ملی ما حتما باید روی نیمکت سرمربی خارجی داشته باشند؟ به طور مثال اگر در رقابتهای مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ یک سرمربی ایرانی روی نیمکت تیم ملی حضور داشت عملکرد بدتری در مقایسه با ویلموتس از خود به جا میگذاشت؟ بدون تردید این گونه نبود و میشد از هزینهای هم که برای ویلموتس کردیم برای سرمایه گذاری در بحث سخت افزاری تیمهای ملی استفاده کنیم؛ چرا که مربیان خارجی قبل از هر چیز برای این که بتوانند اثرگذار باشند نیاز به امکانات کافی دارند. مشکلی که امسال در تیم استقلال هم وجود داشته و بارها باعث خشم سرمربی ایتالیایی این تیم شده است. استراماچونی که سابقه حضور در تیم بزرگی، چون اینترمیلان را دارد، بارها به دلیل کمبود امکانات در استقلال شاکی شده و علاوه بر مسائل مالی هرگز از امکانات باشگاه راضی نبوده است. پس وقتی فوتبال ما توانایی پرداخت پول و فراهم کردن امکانات مناسب را ندارد، چه اصراری به استخدام مربیان خارجی است؟ مربیانی که بسیاری از آنها هیچ تاثیر مثبتی روی فوتبال ما ندارند و تنها منابع مالی را هدر میدهند.
بیشتر بخوانید:
موضوع دیگری که شدیدا توی ذوق میزند و مشکل ساز هم شده، عدم صداقت با این مربیان است. روراستی و صداقت برای خارجیها مسئله مهمی است و برخلاف مربیان داخلی به خارجیها نمیتوان وعده و وعید الکی داد. بحثی که استراماچونی هم اخیرا به آن اشاره کرده و گفته در زمان عقد قرارداد با استقلال کسی درباره تحریمها و مشکلات پرداختی به او حرفی نزده بود. شاید اگر مدیران استقلال در زمان عقد قرارداد مشکلات خود را به سرمربی ایتالیایی میگفتند او خودش را برای این مسائل آماده میکرد یا قید حضور در استقلال را میزد تا مدیران این تیم هم به سراغ گزینه دیگری بروند و وسط فصل نیمکت تیمشان دو هفته پیاپی اینگونه خالی نمیماند!
علاوه بر این مسائل، مدیران حاضر در فوتبال ما در زمان عقد قرارداد با مربیان خارجی قراردادهای خوبی نمیبندند و علاوه بر این که دستمزدی که در قرارداد مینویسند بیشتر از ارزش واقعی مربی است، بیخیال بندهای لازم برای محکم کردن قرارداد هم میشوند و به همین دلیل فوتبال ما در این سالها همواره در پروندههای فیفا بازنده بوده است. اتفاقی که لزوم قرار دادن یک مشاور حقوقی آگاه به قوانین فیفا را در کنار تیمهای ما نشان میدهد.
در مجموع مسائلی که عنوان شد مهمترین معضلات حضور مربیان خارجی در فوتبال بی برنامه میباشد و بهتر است فوتبالی که در حال حاضر توانایی پرداخت دستمزد یک مربی خارجی را ندارد و از امکانات لازم برای بهره بردن از دانش او هم برخوردار نیست، بیخیال مربیان خارجی شود تا اینگونه دچار بحران نشود.
خبر های مرتبط
خبر های مرتبط