شیمون پرز صلح‎طلب یا جلاد قانا؟

به گزارش گروه بین الملل رویداد۲۴، تارنمای اینترنتی «ایندیپندنت» در مقاله‌ای به قلم رابرت فیسک با اشاره به جنایات شیمون پرز نوشت: شیمون پرز هرگز یک صلح طلب نبود، هیچگاه نمی‌توان جنایات او را در قانا فراموش نمود. هنگامی که جهان متوجه شد که پرز مرده است بسیاری از افراد گفتند که او یک صلح طلب بود، اما او مصلح نبود. بلکه عامل خون و آتش و کشتار بود. نتایج جنایات او در قانا به خوبی قابل ملاحظه است. نوزادان تکه تکه شده، فریاد پناهندگان، سوختن بدن‌ها، از جمله جنایات او در قانا می‌باشد. در این مکان، تعداد ۱۰۶ جسد هیچگاه پیدا نشد. همه این جنایات ظرف مدت ۱۷ دقیقه به طول انجامید. نیمی از آن‌ها کودک بودند. 

 رابرت فیسک مدعی شد: شیمون پرز، به منظور تثبیت جایگاه خود به عنوان نخست وزیر رژیم صهیونیستی که جایگزین اسحق رابین بعد از ترور وی شده بود، تصمیم گرفت تا قبل از انتخابات، با حمله به لبنان، به افزایش اعتبار نظامی خود اقدام کند. برنده جایزه صلح نوبل به بهانه اینکه از آن سوی مرزهای لبنان، موشک کاتیوشا توسط حزب الله لبنان به درون خاک اسرائیل شلیک می‌شود، اقدام به حمله به قانا نمود. بعد از چند روز نیروهای اسرائیلی اقدام به حمله به اردوگاه ارتش فیجی که تحت نظارت سازمان ملل بود و صد‌ها شهروند در آن پناه گرفته بودند، نمودند. پرز اعلام کرد که: «ما نمی‌دانیم که چند صد نفر انسان در آن اردوگاه متمرکز شده‌اند و این امر برای ما یک شگفتی تلخ است». 

این موضع پرز، یک دروغ محض بود. چراکه اسرائیلی‌ها پس از تهاجم سال ۱۹۸۲، قانا را اشغال کرده و از اردوگاه‌های آن، فیلم ویدیوئی داشتند. آن‌ها حتی قبل از تهاجم و قتل عام سال ۱۹۹۶، با پرواز یک هواپیمای بدون سرنشین، کاملا موقعیت اردوگاه را شناسایی کرده بودند. سازمان ملل در مورد شناخت اسرائیل نسبت به اردوگاه آوارگان گزارش داد که اسرائیل بار‌ها و بار‌ها، محل مورد نظر را محاصره و ایزوله کرده بود. این سهم پرز برای تحقق صلح در لبنان بود. اما با همه این اوصاف، او متحمل شکست سنگینی در انتخابات پیش رو شد. او هرگز نتوانست این حادثه و شکست در انتخابات را فراموش کند. 

فیسک نوشت: وقتی که من به پست‌های ایست بازرسی سازمان ملل {در قانا} رسیدم، سیل خون در این منطقه جاری شده بود و به راحتی می‌شد بوی آن را استشمام نمود. در قانا موارد متعددی از بدن‌های بدون دست و پا و نوزادان بدون سر، دیده شد. در یک مورد بدن یک مرد در دو قطعه جدا از هم به یک درخت آویزان شده بود و آنچه از او باقی مانده بود، در حال سوختن در آتش بود. گزارش سازمان ملل اعلام کرد که «گمان نمی‌کند که کشتار قانا یک تصادف بوده باشد»، این گزارش به ضد یهودی بودن متهم شد. 

بر روی پله‌های اردوگاه، یک دختربچه نشسته بود و بازوی خود را دور شانه‌های جسد یک مرد مو خاکستری حلقه کرده بود، به جنازه او خیره شده و می‌گفت: «این مرد، پدر من است، این مرد، پدر من است». اگر آن دختر هنوز زنده باشد، یکی از بازماندگان کشتار و خونریزی قانا در طی این سال‌ها است. این دوره کشتار و خونریزی برای نیروی هوایی اسرائیل ثبت شده است، من شک دارم که او کلمه فعال صلح را به زبان بیاورد. 

البته پرز در طی سال‌های بعد تغییر کرد، آریل شارون فردی بود که دستور حمله به اردوگاه‌های صبرا و شتیلا را در سال ۱۹۸۲ به نیروهای اسرائیلی داد، او هم در زمان مرگ، یک فعال صلح قلمداد شد، اما حداقل به او دیگر جایزه صلح نوبل اعطا نشد. پرز بعد‌ها در کتاب خود، نام این کشتار وحشیانه را عملیات «خوشه‌های خشم» به منظور تنبیه لبنانی‌ها نامید. البته پرز در سالهای بعد تغییر کرد و تلاش نمود تا چهره یک صلح طلب را به خود بگیرد، بر این اساس او بعد‌ها ایده «دو راه حل، دو دولت» را ارائه نمود. 

 در حال حاضر ما باید او را یک «فعال صلح» قلمداد کنیم؟ اگر شما می‌توانید، ببینید واژه «فعال صلح» ظرف ظرف چند روز آینده چقدر در اعلامیه مرگ او استفاده می‌شود و واژه «قانا» چند بار استفاده می‌شود. 

مترجم: مهدی کردی (دانشجوی دکتری روابط بین الملل)