استعفایی که سنت‌شکنی کرد؛ هجده هزار جان‌باخته و فقط یک استعفا

سانحه تصادف دو قطار در هفت خوان سمنان اولین سانحه این چنینی نبود که در ایران رخ می داد، این 44 هموطنی هم که جان خود را از دست دادند همه جانباختگان تاریخ سوانح ریلی ایران تشکیل نمی دهند بلکه از ابتدای تاریخ تاسیس راه آهن در ایران بیش از 18 هزار نفر جان خود را از دست داده اند.

حمل و نقل ریلی در همه جای دنیا امن ترن روش جابجایی مسافر است، حالا در ایران این روش امن جان 18 هزار نفر را گرفته است و نکته عجیب اینکه در قبال این تعداد جانباخته، تنها یکنفر در تلویزیون، مقابل دیدگان مردم، ضمن عذرخواهی از مردم، استعفا می دهد و ادامه می دهد:" خوشبختانه وزیر راه و شهرسازی با این استعفا موافقت کرده است."

"فرافکنی نکنیم" این درخواستی است که افکار عمومی سال ها در قبال حوادث اینگونه از مسوولان داشته اند، هواپیما ها سقوط کردند، مدتها طول کشید تا جعبه سیاه های آنها رمز گشایی شود، هیچ کس عذرخواهی نکرد، کسی هم پای برگه استعفایش امضا نیانداخت. در تصادف قطارها، در آمار بالای مرگ و میر جاده ای، در حوادث مترویی و آن سیل معروف، در نشست های پی در پی زمین که همین اواخر به اوج خود رسیدند و... هیچ کس عذرخواهی نکرد، کسی هم استعفا نداد، حالا پس از مدتها و شاید برای اولین بار یک مسوول رده بالا به دلیل سانحه ای که ناشی از اشتباه انسانی بوده پای برگه استعفایش را امضا می کند و کنار می رود.

عذرخواهی و پذیرش قصور سنت حسنه ای است که دیر در کشور ما جاافتاده اما بالاخره جا افتاده است، روحانی اولین کسی بود که به خاطر یک اشتباه عذرخواهی کرد، او پس از توزیع نامناسب سبد کالا در تلویزیون حاضر شد و گفت: "مردم در دریافت سبد کالا به زحمت افتادند، من به عنوان رییس جمهوری از آنها عذرخواهی می کنم"، پس از او محمدرضا نعمت زاده بابت صحبت هایش در خصوص کمپین نخریدن خودرو، جهانگیری برای نبود شغل برای جوانان، آخوندی به دلیل نبود امکانات مناسب مسکن مهر، ابتکار برای نرفتن به خوزستان در زمان گرد وغبار، حجتی بابت تاخیر در پرداخت پول خرید تضمینی از گندمکاران و نوبخت به خاطر حقوق های نجومی از مردم عذر خواهی کردند. این آمار در هیچ دولتی وجود نداشته و برای اولین بار است مدیران یک دولت خود را در قبال اتفاقات رخ داده مسوول می دانند.

پست و مقام های دولتی ودیعه ای است که در اختیار افراد قرار داده می شود، این اصل اساسی در جمهوری اسلامی باید باشد و مدیران باید بدانند که نمی شود اتفاقی در زیر مجموعه آنها رخ دهد و با سکوت و فرافکنی موضوع را ختم به خیر کنند. دولت روحانی حتی اگر همین یک فرهنگ را در سیستم مدیریتی کشور جابیاندازد و به کسانی که صاحب پست و مقام و موقعیت می شوند متذکر شود که حق ندارند از زیر بار حوادث، اتفاقات و قصور زیر مجموعه شان شانه خالی کنند، کافیست تا قضاوت در مورد او و دولتش قضاوتی مبتنی بر موفقیت و پیروزی باشد.

این فرهنگ حالا جا افتاده، آنجایی که لازم است دولت صراحتا عذرخواهی می کند و آنجایی که لازم باشد با عذرخواهی از مردم، مسوول رده بالا با اعلام خاکساری خدمت مردم، استعفا می دهد و کنار می رود، این یعنی؛ "دیگر هیچ مسوولی خود را فراتر از مردم و صاحب دیوار پولادین نمی داند" دولت روحانی این کار را شروع کرده، حالا چقدر نهادهای دیگر این راه را ادامه می دهند؛ سوالی است که پاسخش در حوادث آینده مشخص می شود.

*برنا