استقلال جای آزمون و خطا نیست
محمد آیتی*
پس از گذشت ماه‌ها همچنان استقلال مدل ۹۵ با علیرضا منصوریان جا نیفتاده است و در این بین نقش منصوریان در این ناکامی بیش از تمام عوامل دیگر به چشم می‌آید. چقدر خوب است که منصوریان جوان که خیلی عمر زیادی از سرمربیگری‌اش در فوتبال نمی‌گذرد به چند نکته اساسی دقت کند.
اول آنکه ایشان باید بداند که وزن یک مربی به زبان تشکر و عذرخواهی اوست. هیچ دلیلی ندارد که استقلال با منصوریان اینقدر ناکام باشد زیرا وی تیم را به موقع تحویل گرفته و تا حد زیادی بازیکنان مورد علاقه خودش را جذب کرده است. در طول این فصل و بعد از چند بازی ضعیف آبی پوشان، منصوریان به صورت کم رنگ از هواداران بابت نتیجه عذرخواهی کرد ولی هیچگاه آن طور که باید و شاید این عذرخواهی را ادا نکرد.
منصوریان باید بداند که وقتی تیمش در میانه‌های جدول بسر می‌برد و کلی بازی خانگی را به بد‌ترین نحو به پایان می‌رساند و باز هم هوادار‌ها در یکی از سرد‌ترین روزهای پاییزی برای حمایت از استقلال در مقابل تراکتورسازی پا به ورزشگاه می‌گذارند از ارزش بالایی برخوردار است و این اعتماد هوادار پس از این همه ناکامی قابل ستایش است. وقتی استقلال گل دوم را از تراکتورسازی دریافت کرد با بی‌برنامگی کامل بازی را به انتها رساند تا چند ده هزار هواداری که در سرمای تهران پا به ورزشگاه گذاشتند با غم شکست، استادیوم را ترک کنند. بعد از پایان بازی هم خیلی خبری از عذرخواهی کادرفنی نبود گویا منصوریان یادش رفته بود که پس از چهار هفته ناکامی و پس از پایان بازی با پیکان قول ساختن تیمی با صلابت را داده بود.
نکته دیگری که خوب است منصوریان به آن توجه کند و آستانه تحمل خود را بالا ببرد، انتقاداتی است که به او و ساختار تیمش می‌شود. یک روز منصوریان از خبرنگار جوانی که در کنفرانس بعد از بازی از او سوال می‌کند گله می‌کند و روزی از مجری برنامه 20:30 و روزی دیگر از حسن زمانی یکی از اعضای هیات مدیره باشگاه. طوری منصوریان به زمانی و انتقاداتش طعنه می‌زند که انگار ایشان فردی خارج از باشگاه و حتی فوتبال است.
منصوریان باید بداند بیش از آنکه شعار دهد باید عمل کند. دیگر دوران نوید روزهای خوش بسر رسیده، همه منتظر احیای استقلال بحران زده هستند. این تیم باید در مقابل السد قطر در جام باشگاه‌های آسیا دیداری سخت را برگزار کند. وقت آن رسیده که منصوریان از تمام پتانسیل خود برای ادامه در هر سه جام استفاده کند. جالب است بازیکنانی که با قیمت‌های بالا در باشگاه ماندند و یا جذب شدند همچنان در آرزوی دقایقی بازی برای نشان دادن خود در تیم هستند. منصوریان باید در این رابطه به هواداران پاسخ دهد که چرا این نفرات را در تیم نگه داشت و یا افرادی را با سر و صدای زیادی جذب کرد در حالی که ذره‌ای اعتقاد به بازی دادن آنان ندارد؟
آقای منصوریان شما امروز کاری با استقلال کردید که قبل از پایان نیم فصل هواداران فکر قهرمانی در لیگ برتر را از سر خود بیرون کنند. نگاهی به ادوار گذشته لیگ برتر نشان می‌دهد که استقلال در بیشتر مواقع تا پایان فصل یکی از شانس‌های اصلی قهرمانی بوده است. تا اینجای کار که ۱۴ هفته از لیگ می‌گذرد به جرات می‌توان گفت که استقلال هیچ بازی مهمی را نبرده است.
بهرحال شرایط تیم خوب نیست. امروز نه آنچنان خبری از نتیجه گرفتن است و نه خبری از ارائه یک بازی هجومی و چشم نواز. معلوم نیست که هوادار تا کی پای این شرایط خواهد ایستاد. مشخص نیست که مدیرعامل و هیات مدیره تا چه زمانی به منصوریان فرصت خواهند داد، اما فقط این را باید گوشزد کرد که استقلال جای آزمون و خطا نیست.
*روزنامه نگار
اول آنکه ایشان باید بداند که وزن یک مربی به زبان تشکر و عذرخواهی اوست. هیچ دلیلی ندارد که استقلال با منصوریان اینقدر ناکام باشد زیرا وی تیم را به موقع تحویل گرفته و تا حد زیادی بازیکنان مورد علاقه خودش را جذب کرده است. در طول این فصل و بعد از چند بازی ضعیف آبی پوشان، منصوریان به صورت کم رنگ از هواداران بابت نتیجه عذرخواهی کرد ولی هیچگاه آن طور که باید و شاید این عذرخواهی را ادا نکرد.
منصوریان باید بداند که وقتی تیمش در میانه‌های جدول بسر می‌برد و کلی بازی خانگی را به بد‌ترین نحو به پایان می‌رساند و باز هم هوادار‌ها در یکی از سرد‌ترین روزهای پاییزی برای حمایت از استقلال در مقابل تراکتورسازی پا به ورزشگاه می‌گذارند از ارزش بالایی برخوردار است و این اعتماد هوادار پس از این همه ناکامی قابل ستایش است. وقتی استقلال گل دوم را از تراکتورسازی دریافت کرد با بی‌برنامگی کامل بازی را به انتها رساند تا چند ده هزار هواداری که در سرمای تهران پا به ورزشگاه گذاشتند با غم شکست، استادیوم را ترک کنند. بعد از پایان بازی هم خیلی خبری از عذرخواهی کادرفنی نبود گویا منصوریان یادش رفته بود که پس از چهار هفته ناکامی و پس از پایان بازی با پیکان قول ساختن تیمی با صلابت را داده بود.
نکته دیگری که خوب است منصوریان به آن توجه کند و آستانه تحمل خود را بالا ببرد، انتقاداتی است که به او و ساختار تیمش می‌شود. یک روز منصوریان از خبرنگار جوانی که در کنفرانس بعد از بازی از او سوال می‌کند گله می‌کند و روزی از مجری برنامه 20:30 و روزی دیگر از حسن زمانی یکی از اعضای هیات مدیره باشگاه. طوری منصوریان به زمانی و انتقاداتش طعنه می‌زند که انگار ایشان فردی خارج از باشگاه و حتی فوتبال است.
منصوریان باید بداند بیش از آنکه شعار دهد باید عمل کند. دیگر دوران نوید روزهای خوش بسر رسیده، همه منتظر احیای استقلال بحران زده هستند. این تیم باید در مقابل السد قطر در جام باشگاه‌های آسیا دیداری سخت را برگزار کند. وقت آن رسیده که منصوریان از تمام پتانسیل خود برای ادامه در هر سه جام استفاده کند. جالب است بازیکنانی که با قیمت‌های بالا در باشگاه ماندند و یا جذب شدند همچنان در آرزوی دقایقی بازی برای نشان دادن خود در تیم هستند. منصوریان باید در این رابطه به هواداران پاسخ دهد که چرا این نفرات را در تیم نگه داشت و یا افرادی را با سر و صدای زیادی جذب کرد در حالی که ذره‌ای اعتقاد به بازی دادن آنان ندارد؟
آقای منصوریان شما امروز کاری با استقلال کردید که قبل از پایان نیم فصل هواداران فکر قهرمانی در لیگ برتر را از سر خود بیرون کنند. نگاهی به ادوار گذشته لیگ برتر نشان می‌دهد که استقلال در بیشتر مواقع تا پایان فصل یکی از شانس‌های اصلی قهرمانی بوده است. تا اینجای کار که ۱۴ هفته از لیگ می‌گذرد به جرات می‌توان گفت که استقلال هیچ بازی مهمی را نبرده است.
بهرحال شرایط تیم خوب نیست. امروز نه آنچنان خبری از نتیجه گرفتن است و نه خبری از ارائه یک بازی هجومی و چشم نواز. معلوم نیست که هوادار تا کی پای این شرایط خواهد ایستاد. مشخص نیست که مدیرعامل و هیات مدیره تا چه زمانی به منصوریان فرصت خواهند داد، اما فقط این را باید گوشزد کرد که استقلال جای آزمون و خطا نیست.
*روزنامه نگار
