شرط آیت الله خامنهای این بود که میرحسین موسوی نخست وزیر نشود
رویداد۲۴ محمدکاظم انبارلویی به تازگی در گفتوگویی از خاطرات دوران جنگ سخن گفته است و اینکه چگونه میرحسین موسوی نخست وزیر آیتالله خامنهای شد. بخشی از سخنان محمد کاظم انبارلویی به شرح زیر است:
سال ۶۴ سال متمایز کنندهای بود. جریان رای منفی ۹۹ نفر نماینده مجلس به نخست وزیری مهندس موسوی چه بود؟
دوره اول رییس جمهوری آقای خامنهای تمام شده بود و ایشان میخواست برای بار دوم نامزد شود. برای همین پیش امام رفتند و شرط گذاشتند یا دیگر آقای موسوی نخست وزیر نباشد یا امام اجازه دهند که ایشان برای بار دوم نامزد ریاست جمهوری نشوند. چون اختلافات ایشان با مهندس موسوی زیاد بود و آقای موسوی از نظر گرایش سیاسی در نقطه مقابل آقای خامنهای قرار داشت. امام پیشنهاد آقای خامنهای را پذیرفت و گفت: شما نامزد انتخابات ریاست جمهوری شوید.
انتخابات برگزار و ایشان دومرتبه رییس جمهور شد. حال کشمکشی بین احزاب و نیروهای سیاسی برپا شده بود که نخست وزیر چه کسی باشد.
برخی نظرشان روی آقای ولایتی بود و بعضی میرسلیم و عدهای هم آقای زوارهای را مناسب میدانستند. اما این بحثها به نتیجه نرسید. در این جدال عدهای از نمایندگان مجلس هم نامهای به امام نوشتند به این مضمون که «اگر در شرایط فعلی مهندس موسوی دوباره نخست وزیر نشود به جبهههای جنگ لطمه وارد میشود» بعضی از فرماندهان نظامی هم نامهای به امام نوشتند که الان باید تصویری از ثبات نظامی در کشور وجود داشته باشد و تغییر نخست وزیر درست نیست.
چهرههای شاخص این نمایندگان چه کسانی بودند؟
آقایان هاشمی رفسنجانی، مهدی کروبی، هادی غفاری و موسوی خویینی ها.
نظامیان چه؟
آقای محسن رضایی و بعضی دیگر.
واکنش امام چه بود؟
ایشان گفتند من هم همین نظر را دارم، اما نمایندگان مجلس خودشان باید تصمیم بگیرند. آقای خامنهای از سویی تمایلی به معرفی مهندس موسوی نداشت و از طرفی نمیخواست مقابل نظر امام بایستد. ایشان در واقع ناچار شد موسوی را به مجلس معرفی کند؛ بنابراین ۹۹ نفر از نمایندگان به آقای میرحسین رای ندادند. غوغایی در کشور راه افتاد که اینها امام را قبول ندارند.
آن موقع انتظار جامعه این بود که وقتی امام نظری را میدهند نباید مخالفتی با حرف ایشان شود. اما واقعا نظر امام این نبود. ایشان گفته بودند نظر من روی آقای موسوی است، اما مجلس باید کار خود را بکند. چرا که اگر قرار بود همه نظر موافق نظر امام بدهند که مجلس بی معنا میشد.