اصل ماجرای ازدواج اجباری ۲۸ساله‌ها چه بود؟

رویداد۲۴ یکی از سوژه‌های داغ روز‌های اخیر پیشنهاد قانون «ازدواج اجباری جوانان» به مجلس بوده است. سوژه‌ای که مورد توجه بسیاری قرار گرفت و تحلیل و نقد بسیاری بر آن نوشته و گفته شد. کار حتی تا صدا و سیما هم پیش رفت و به این موضوع در برنامه‌های خبری پرداخته شد. واکنش‌ها به خصوص در فضای مجازی بسیار زیاد بود و به قول معروف سوژه ترند شد. بسیاری از منتقدان به مسئله ازدواج جوانان حداکثر تا سن ۲۸ سالگی حمله کردند و عده‌ای هم به طنازی درباره آن پرداختند.

اما واقعیت ماجرا چه بود؟ آنچه که همه این موج را ایجاد کرد بحثی بود که حجت‌الاسلام محمد ادریسی بیش از دو سال قبل مطرح کرده بود. او در مطلبی نسبتا مفصل با تاکید بر لزوم ازدواج جوانان قوانینی را به شکل مدون به دولتمردان و دولت (و نه مجلس) پیشنهاد داده بود تا باعث تسریع و شتاب در امر ازدواج شود. امری که دین هم توصیه بسیاری بر آن داشته است.

---

بیشتر بخوانید: جنجال ازدواج اجباری تا ۲۸ سالگی!/ چگونه طرحی بدون حساب و کتاب افکار عمومی را تحت تاثیر قرار داد

---

حجت‌الاسلام ادریسی در تماس با برترین‌ها با انتقاد از شیوه رسانه‌ای شدن این بحث گلایه داشت که کل متن مفصل‌تر و حتی قوانین ۱۲ گانه پیشنهادی او به دو موضوع خلاصه و به آن حمله شده است. محمد ادریسی درخواست انتشار متن کامل مطلب مورد ذکر را داشت تا مقدمه و موخره آن مورد توجه قرار گیرد و بر اساس بخش کوچکی از متن، قضاوت نشود. در اینجا با هم متن کامل توصیه حجت‌الاسلام ادریسی سردبیر نشریه سراج را مرور می‌کنیم و از نظرات خوانندگان درباره آن استقبال خواهیم کرد.


دو روز مهم و نفس گیر وجود دارد، یک: روزی که ازدواج می‌کنیم و دو: روزی که دلیل ازدواج خود را درک می‌کنیم و هر کس به دلیلی ازدواج می‌کند، یکی برای آرامش، دیگری برای نیاز جسمی، شخصی دیگر برای توالد و تناسل و یا تکامل و اکمال نصف دین و لباسی نو به تن کردن و یا حضانت و پرورش و یا امتحان و فردی دیگر برای تجربه جدید و عشق و ماجراجویی یا به هر دلیل درست یا غلط دیگر تن به ازدواج می‌دهد.

راه علاج

با روح‌های خواب آلود به واقعیات نگاه نکنیم که فعلاً تنها راه علاج و جلوگیری از انحراف جوانان، ازدواج است؛ مابقی راه‌های پیشنهادی شما اعم از فرهنگ‌سازی، فکر نکردن به جنس مخالف، کم‌خوری و ورزش و... حکم مُسکّن برای درد را دارد.

ازدواج‌های اجباری و اختیاری

چهار گروه هستند که در ازدواج‌های اجباری و اختیاری نقش مهمی دارند:

اول: خانواده‌ها و نزدیکان.
دوم: مسلمانان و هم دینان.
سوم: دولت‌ها و دولتمردان.
وچهارم: دختران و پسران.

نخستین گروه یعنی نزدیکان و خانواده در مسئله ازدواج دو وظیفه دارند، یک: ترغیب، دو: تسهیل و اگر در فرد چهارشرط؛ قدرت عقلی و جسمی و کفویت و وضعیت مالی را مهیا دید به سمت تشکیل خانواده جدید، فرزندان خود را حرکت بدهند و مقدمات آن را هر آنچه هست فراهم کنند تا اینکه قبول مسئولیت کنند که اگر با بهترین احتمالات ممکن ازدواج موفقی حاصل شد دختر و پسر جدیدی بدست می‌آوردند پس بنابراین سزاوار است همانگونه که برای رفع مشکلات تحصیل فرزندان تلاش می‌کردند برای رفع مشکلات تزویج فرزندان خود هم تلاش کنند.

گروه دوم که هم دینان و مسلمان هستند، اگر می‌خواهند که خانه‌ها و خیابان‌ها بیشتر از این از مجرد‌های شورانگیز پر نشود باید نگاه به جمال و مال و نگاه به طبقه بالا‌تر و ما فوق را کنار بگذارند و به پایین تر‌ها و مادون خود نگاه کنند و از چشم و هم چشمی‌ها در دور همی‌ها دوری کنند و گرنه برفرض تشکیل زندگی دونفره جز اینکه به طلاق‌ها اضافه کنند کاری از پیش نمی‌برند و دود کارهایشان و عدم قدم و اقدام مثبتشان در چشم خودشان است که اسلام از بعضی مسلمان بیشتر ضربه خورده است تا از دشمنان اسلام و این خنده دار نیست یک واقعیت تلخ است پس بنابراین مسلمانان و هم دین‌ها به چند نکته توجه داشته باشند که:

اولاً: تفقد احوال و مساعدت در حد استطاعت ضروری است.
ثانیاً: آن‌ها که اشک بر چشم‌ها را جاری کردند به راحتی می‌توانند لبخند بر لبان را هم جاری کنند.
ثالثاً: حوادث و اتفاقات را آن طور بینند که واقعاً هست نه آنچه که خودشان می‌خواهند باشد.

قانون دوازده گانه ازدواج برای تسریع و شتاب ازدواج

گروه سوم که دولتمردان و دولت‌ها می‌باشند لازم است که «قانون تسریع و شتاب ازدواج» را حمایت یا اصلاح و تدوین و تصویب و اجرا کنند که این بهترین خدمت به جامعه و افراد و خود آن‌ها است و حفظ امنیت ازدواج‌ها را نیز بعد‌ها در نظر داشته باشند که برای توسعه اقتصادی که هدف دولت‌ها و حکومت‌ها است، ازدواج یک اصل اساسی و ضروری است. چون باب‌های رزق بیشتری برای افراد جامعه به واسطه ازدواج گشود می‌شود و این حلقه‌های ازدواج در فراق انگشتان جوانان است که روز به روز به دلیل کم کاری‌ها گران‌تر و دست نیافتنی می‌شوند پس بنابراین یکی از مهم‌ترین زمینه‌های رشد و بهبود وضعیت اقتصادی ازدواج است و در اینجا قانون‌هایی برای شتاب و تسریع ازدواج پیشنهاد می‌شود واین قانون دوازده گانه ازدواج عبارتند از:

قانون اول: ابتدای دوره ازدواج اختیاری ۱۷ سال و انتهای آن ۲۸ است و اگر کسی ازدواج نکرد باید ازدواج اجباری داشته باشد.

قانون دوم: اگر کسی بعد از سن ۲۸ سالگی از ازدواج امتناع کرد از او ربع درآمد کسب و کار و صنعت یا مالیات از تجارت او گرفته می‌شود و به آن‌ها که می‌خواهند ازدواج کنند و گرفتار فقر هستند داده می‌شود.

قانون سوم: اگر فرد در این دوره سنی ازدواج نکرد اگر بیمار بود، معالجه او مجانی است و اگر بیماری بدون علاج داشت از ازدواج او امتناع شود و اگر بیماری او معالجه شد و ازدواج نکرد باید تمام هزینه‌های ازدواج یک زوج را پرداخت کند.

قانون چهارم: اگر پس از دوره ازدواج اختیاری فرد ازدواج نکرد از او در مناصب مدریتی و تدریس و عضویت در هیئت علمی و کار‌های کلیدی هرگز استفاده نمی‌شود.

قانون پنجم: اگر صاحبان مشاغل و کسب و کار به تعداد تعیین شده از جوانان که در دوره ازداوج اختیاری هستند چه دختر باشد و چه پسر وام خودکفایی و ازدواج بدهند از دو تا سه سال معاف از هرگونه مالیات و عوارض می‌شوند.

قانون ششم: کسی که سن او بالایی چهل سال است و فرزندی ندارد اگر به لحاظ جسمی و مالی، شرایط اش را داشته باشد موظف است که باتوجه به توانایی‌های او ازیک تا چهار یتیم از کودکان کار یا شیرخوارگاه یا یتیم خانه‌های کشور فرزند تقبل کند.

قانون هفتم: هرکس در این دوره ازدواج کرد و برادر بزرگتری ندارد که به والدینش خدمت کند استخدام رسمی ادارات دولتی می‌شود و همچنین یک دختر اگر برادر بزرگ‌تر ندارد که از والدینش مراقبت کند شوهر او معاف از مالیات و سربازی تا زمان پایان حیات والدین است.

قانون هشتم: کسی که در دوره ازدواج اختیاری ازدواج کرد اگر فقیر بود به او در نزدیک‌ترین محل سکونت والدین در شهر خود زمینی یا منزل مسکونی یا مغازه‌ای برای کسب و کار که قابل برگشت باشد از طرف دولت‌ها وحکومت داده می‌شود.

قانون نهم: کسی که در دوره ازدواج اختیاری و قبل از ۲۸ سالگی ازدواج کرد و صاحب چهار فرزند شد یارانه بیشتری از دولت‌ها دریافت می‌کند.

قانون دهم: کسی که بدون ازدواج به سفر‌های خارجی غیر زیارتی و علمی می‌رود عوارض خروج بیشتری باید بدهد واگر بدون عذر معقول همسر خود را با خود نبرد و یا در خارج ازدواج کند نصف دارایی‌های او برای همسر اول و فرزندان است.

قانون یازدهم: دانشجویان و طلاب تنها به دلیل تحصیل علم در داخل یا خارج از کشور تنها دو سال می‌توانند تاخیر در ازدواج داشته باشند.

قانون دوازدهم: گواهی گذراندن حداقل دو دوره رایگان «حقوق متقابل و مترابط زن و شوهر» و «روش تعامل و آموزش تربیت فرزندان» قبل از ازدواج اختیاری یا ازدواج اجباری باید توسط دختر و پسر ارائه گردد تا پنج درصد به وام ازدواج آن‌ها اضافه شود.

و، اما گروه چهارم که دختران و پسران متفاوت و مرموز که از آن‌ها خواندیم و شنیدیم و بسیار هم دیده ایم که نزدیک ازدواج و حتی قبل آن که می‌شود بدون قصد دوست داشتن پسر‌ها بیشتر به دختران دروغ می‌گویند و دختر‌ها بهتر به پسران دروغ می‌گویند پس یکی در کمیت‌ها و دیگری در کیفیت‌ها اول است یا اینکه دختر می‌خواهد ازدواج کند، اما پسر نمی‌خواهد و او مشغول شارلاتان بازی است و یا بالعکس.

دختر و پسر می‌خواهند ازدواج کنند، اما پدر و مادر نمی‌پسندند و عیبجویی می‌کنند و هزار بهانه کوچک و بزرگ می‌آوردند و یا اینکه هم دختران و پسران و پدران و مادران و نزدیکان و مسلمانان و هم دینان می‌خواهند که وصلت‌ها و ازدواج‌ها صورت بگیرد، اما دولت‌ها و دولتمردان نمی‌خواهند یا نمی‌گذارند.

همه نفس‌ها را به امید هم فرو می‌بریم، فرشته نجات هم نمی‌شویم و کی نوبت حرکت ما می‌شود خدا می‌داند، هم را می‌شناسیم که اهل کارستانیم، اما مقصر تراش ایم و تقصیر‌ها را به گردن هم می‌اندازیم و در آخر با بی انصافی می‌گوییم بخت و اقبال و قسمت نیست و نبود و نشد و این یک درد کوچک نیست، داستان نیست، واقعیت است وشاید هم یک عادت که عادی شده است!

دخترگفت: ما زنان حق داریم برای محافظت از زیبایی خود بچه دار نشویم.

پسرگفت:‌ای کاش مادرت از زیبایی خود محافظت می‌کرد.

دخترگفت: من اصلاً بچه دار نمیشوم برو زنی دیگر بگیر و تو حق داری که بچه داشته باشی. پسرگفت: بچه‌ای که مادرش تو نباشی را نمی‌خواهم به دنیا بیایید، تمام.