روایت دست اول از بحث‌های درون کارگروه تعیین وزیر نفت | همه دنبال گزینه کارآمد هستند اما اختلاف‌نظر داریم | وزیر نفت آینده متخصص باشد؟ یا مدیر؟ یا دیپلمات؟
رویداد ۲۴ | امیرحسین جعفری: وزیر نفت یکی از مهم‌ترین ارکان دولت پزشکیان را تشکیل می‌دهد؛ وزیری که با چالش‌های اساسی به‌جا‌مانده از دولت سیزدهم مواجه خواهد شد و جامعه انتظار دارد در این وزارت خانه دیگر مسائل جناحی و رفاقتی کنار‌زده شود. وزارت نفت با چالش‌هایی رو به روست که عبور از آن‌ها نیازمند وزیر نفتی آگاه به مسائل فنی و مدیریتی وزارت به موازات یکدیگر است.
ترکیب کارگروه تعیین وزیر نفت چگونه است؟
آرش نجفی، رئیس کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی ایران و عضو کارگروه تعیین وزیر نفت، معتقد است که پارامتر‌های پیشنهاد وزیر نفت هنوز مبهم است و بر سر گزینه کارآمد اختلاف نظراتی وجود دارد؛ او در اینباره به «رویداد۲۴» می‌گوید: «ترکیبی که در تعیین وزیر نفت وجود دارد، حدود ۳۰درصد نمایندگان بخش خصوصی‌اند. حدود ۳۵درصد مدیران سابق وزارت نفت هستند و ۳۵درصد هم افراد پراکنده هستند. از پیمانکار و نیرو‌های موازی که با وزارت نفت رابطه دارند. نمایندگان سابق مجلس هم حضور دارند. ترکیب فعلی یک ترکیب نامتوازن است اما یک طرفه هم نیست. اعضا هم با یکدیگر وارد اختلاف‌نظر نشده‌اند اما روی افراد به اجماع هم نرسیده‌اند.
بیشتر بخوانید: استاندار کُرد برای کردستان و استاندار بلوچ برای سیستان و بلوچستان | واگذاری سمت‌ها به اهل سنت یک آزمایش تاریخی است
شکل ارزیابی در وزارت نفت هم هنوز مبهم است و پارامتر‌ها هنوز مورد توافق نیست که اشکال دبیرخانه است. قسمت اول ارزیابی ما برای تعیین وزیر نفت مورد نقد است. من به عنوان نماینده انرژی بخش خصوصی می‌گویم که همه دنبال گزینه کارآمد هستند اما اختلاف‌نظر داریم که وزیر نفت باید مدیر باشد و بعد متخصص یا اول متخصص باشد و بعد مدیر؛ برخی می‌گویند وزیر نفت باید از مسائل فنی سررشته داشته باشد، برخی می‌گویند رئیس شرکت نفت باید دانش بالا از نفت داشته باشد و بخش‌های مدیریتی را به وزیر نفت بسپرد.»
مهم‌ترین مسایل آینده وزارت نفت کدام‌ها هستند؟
او معتقد است که ناترازی و چالش‌های بین‌المللی وزارت نفت، در پیش روی وزیر احتمالی قراردارد که باید بتواند به آن‌ها رسیدگی کند؛ او در اینباره می‌گوید: «ناترازی یکی از دغدغه‌های مهم وزیر نفت خواهد بود که در بالا دست قابل حل نیست. تجاری‌سازی پتروشیمی، افزایش پیچیدگی ساخت پتروشیمی، عدم تخصیص سوخت برای برخی از کالا‌ها، جلوگیری از تولید برخی از کالا‌های غیرنیاز، سهم‌خواهی از اوپک، صادرات، بازاریابی بین‌المللی و... مواردی است که وزیر نفت باید به آن‌ها توجه داشته باشد. وزیر نفت باید وزیری باشد که از پس این کار‌ها بربیاید.»
نجفی معتقد است که صنعت نفت نیازمند اصلاح اساسی در ساختار برای ایجاد انگیزه در نیرو‌های متخصص است؛ او می‌گوید: «صنعت نفت در حال از دست دادن کارشناس‌های خود است. یکی از مشکلات جدی این است که متخصص‌ها به واسطه تورم و با حقوق‌های فعلی انگیزه کار ندارند. کار کردن در صنعت نفت دیگر جذابیت ندارد و همه در حال جذب شرکت‌های جنوب خلیج فارس هستند. وزیر نفت باید در این مورد هم به جدیت حل مسأله کند. پارامتر‌ها و مشکلات اینقدر زیاد است که در انتخاب وزیر نفت دلواپسی داریم اما نمی‌توانم نام افراد پیشنهادی را در اینجا مطرح کنم.»
عدم تعیین پارامتر‌های لازم برای وزیر نفت، نشان می‌دهد که کارگروه‌ها از چابکی لازم برای انتخاب افراد برخوردار نیستند اما این مسأله الزاماً هم بد نیست. عدم توازن نیرو‌های کارگروه‌ها نشان می‌دهد که پزشکیان به فکر تمامی ایرانیان و اقشار و طبقات برای تعیین وزرا بوده است. شاید در گام نخست و از دور، مقداری مسأله تعیین وزرا کُند و فرسوده‌کننده بنظر برسد، اما حضور اقشار مختلف در کارگروه‌ها، اسامی متنوعی را به دنبال خواهد داشت. جامعه انتظار دارد که این اسامی با رویکرد‌های جدید و نسبت به نیاز‌های وزارتخانه‌ها تعیین شوند و دیگر مسائل جناحی به حاشیه برود.
